Hij heeft een speciaal opbergvak voor je helm in de deur. Hij heeft louvres voor de achterruit. En hij heeft een dakspoiler die doet denken aan een tiara. De Lancia Stratos HF Stradale mag er misschien een tikkie vreemd uitzien, stiekem is ‘ie erg lekker. Heel erg lekker.Tot de jaren zeventig shopte Lancia haar designs bij Pininfarina. Dat veranderde toen Bertone, dat andere beroemde Italiaanse designhuis, tijdens de Autoshow van Turijn in 1970 het doek trok van haar Stratos Zero concept. Een radicaal ontworpen auto die niet eens deuren had. Nee, je nam plaats in de Stratos Zero door de voorruit open te klappen. Het ontwerp verleidde Lancia’s pr-man Sandro Fiorio en diens zoon Cesare. Die op hun beurt eens langs gingen bij het opperhoofd van Lancia in die tijd.
Lang verhaal kort: dat opperhoofd – Ugo Gobbato- zag wel brood in een nieuwe Lancia op basis van het Stratos-ontwerp van Bertone. Maar stelde wel de voorwaarde dat de ontwikkelingskosten zo laag mogelijk te houden, door onderdelen met zustermerken uit te wisselen. De V6 uit de Ferrari Dino moest worden gebruikt als krachtbron, gekoppeld aan een reeds bestaande manuele vijfbak. Een jaar later pronkte de Lancia Statos HF op diezelfde Autoshow van Turijn. Monden vielen bijkans open.
GEEN EXTREME CIJFERS
Het is niet moeilijk voor te stellen waarom. Het is 1971. Mensen zijn er net een beetje aan gewend dat auto’s niet per se rondingen hoeven te hebben. En nu komt Lancia met dit raar gevormde object? Een korte wielbasis, lage en brede body, scherp naar beneden lopende neus, koplampen die omhoog klappen, futuristische ronde raampartijen en een bescheiden kontje met grote ronde achterlichten. Een exotische verschijning die een eeuwige indruk zou achterlaten.
De uiteindelijke straatversie van de Stratos HF, de Stradale, was niet alleen imposant voor het oog. Enzo Ferrari ging na wat moeilijk gesteggel akkoord met de levering van de gewenste 2,4-liter V6 uit de Dino. Dat blok was goed voor 190 pk en een koppel van 225 Nm. Geen extreme cijfers, maar dankzij het lage gewicht van de Stratos genoeg om het kekke autootje in 6,8 seconden van 0-100 km/u te laten schieten. De Stratos HF Stradale bewees zich binnen de kortste keren als potente coupé.
De rallyvariant -jazeker, die kwam er ook- was nog een tikkie agressiever dan zijn straatbroeder. Naast een passend uiterlijk inclusief batterij verstralers voor op de neus werd het vermogen nog wat opgeschroefd. Op papier betekende dat pure winst, in de praktijk kwam het neer op sturen of spinnen. Een verkeerde inschatting en je lag naast de baan in plaats van erop. Dat de techniek er daarnaast ook nog weleens de brui aangaf, kwam de betrouwbaarheid niet ten goede.
LOKROEP
Er moesten 500 straatversies van de Stratos gebouwd worden om mee te mogen doen in het Group 4-rallykampioenschap. Uiteindelijk werden er 492 exemplaren afgeleverd. Niet omdat het ding niet verkocht, maar omdat de eis van 500 zakte naar 400. Zo ging dat in die tijd. Het exemplaar op deze pagina’s is er één van. Hij komt in de fraaiste kleur blauw, op gouden velgen en met zijn originele motorblok en versnellingsbak. Van alle grote onderdelen, is alleen de voorruit niet origineel.
Het belangrijkste voor een auto als deze is dat hij met regelmaat wordt uitgelaten. Even warmrijden en dan ongestoord brullen over kronkelende landweggetjes. Na een restauratie die meer dan twee jaar en zestigduizend dollar kostte, is deze Stratos HF Stradale meer dan klaar voor dat werk. Hij heeft slechts 29.800 kilometer op zijn teller staan en knipoogt met zijn klapkoplamp jouw kant op. “Koop mij, dan laat ik je zien wat autorijden écht betekent,” luidt zijn lokroep.
Dutch 
English 
German