HANDELSMERK
Ongelooflijk scherpe zwartwitbeelden van wilde dieren, geschoten vanuit verrassende standpunten. Dat is hét handelsmerk van David Yarrow, een van ’s wereld beste wildlife fotografen van dit moment.Nonchalant blauw t-shirt aan, armbandje om de ene pols, Bremont-horloge om de andere, tussen de interviews door snel even een sigaret rokend, levendig, twinkelende ogen en gezegend met een diepe stem. We ontmoeten David Yarrow een dag voor zijn expositie in Amsterdam opent.
U bent Schot van origine, dus ik kan het niet nalaten: wat is uw favoriete whisky?
Haha, dat zijn er drie: Tallisker, Highland Park, Jura. Maar dat zijn zeker niet de enige single malts die ik lekker vind.
Er zijn zoveel fotorichtingen te bedenken. Sport, fashion, architectuur, glamour… Waarom koos u voor wildlife fotografie?
Ik ben lange tijd sportfotograaf geweest. Maar daar is geen droog brood in te verdienen. De reden is dat iedere fotograaf naar dezelfde wedstrijd zit te kijken en dezelfde hoogtepunten probeert vast te leggen. Hoe meer mensen foto’s maken van een tenniswedstrijd tussen Federer en Nadal, hoe minder iedere foto waard is. Foto’s moeten uniek zijn, een beeld bieden dat je nergens anders kunt zien. Die beelden kan ik creëren met wildlife fotografie.
Ik kreeg via wikipedia de indruk dat u een rijk man bent, dat fotografie vooral een uit de hand gelopen hobby is. Maar dit klinkt als een economisch gedreven keuze.
Ik ben niet rijk. Ik mag dan wel een carrière in de financiële wereld achter de rug hebben, maar fotograferen is nu gewoon mijn manier om inkomsten te verwerven. En die heb ik hard nodig, want London is een dure stad om te wonen, ik heb twee kinderen en nog een scheiding achter de rug ook, haha. Maar de commerciële kant van de zaak is natuurlijk slechts de helft van het verhaal. Je kunt iets alleen maar goed doen wanneer je je ziel erin legt.
“IF YOUR PHOTOGRAPHS AREN’T GOOD ENOUGH, YOU’RE NOT CLOSE ENOUGH.”
Bij diverse foto’s kiest u een opvallend laag camerastandpunt. Waarom?
Ik probeer vaak onder ooghoogte van het dier te fotograferen. Het geeft meer dramatiek, meer spanning. En het is een beeld dat mensen niet vaak hebben gezien. Je kijkt niet iedere dag een leeuwin recht in de ogen, terwijl ze op je af sluipt.
Maar dat deed u bij het maken van die foto ook niet.
Dat klopt. Bij dieren als leeuwen of neushoorns maak ik voor close-ups gebruik van een soort fotokist en afstandsbediening. Denk aan een vierkante doos op de grond waarin een camera zit, terwijl ik me tien meter verderop verstop, met een afstandsbediening in de hand en het ideale moment afwachtVeiligheid voor alles?
Dat is het niet alleen. Foto-legende Robert Capa zei ooit: “If your photographs aren’t good enough, you’re not close enough.” Maar dat moet wel kúnnen. Om dit soort foto’s te maken is het noodzakelijk dat het dier op je af komt. Als ik zelf achter de camera zou zitten dan zijn er twee mogelijkheden: het dier rent direct weg of het probeert mij te doden. Beide opties leveren niet het juiste plaatje op. Dus kies ik voor een technische oplossing. Het doel heiligt de middelen.
Bij de close-up van een ijsbeer zie ik uw reflectie in zijn pupillen. Daar stond u dus wél pal voor.
Inderdaad. Dieren zijn niet altijd even gevaarlijk of aanvalszuchtig als veel mensen denken. Het hangt af van de omstandigheden, de plaats, of ze wel of geen eten hebben, dat soort zaken. De foto van de ijsbeer maakte ik tijdens een walvissenjacht bij de Inuiten. Een Inuit stond achter me en zei me dat deze beer wel te vertrouwen was, en ik vertrouwde de Inuit. Gelukkig had hij gelijk, haha.Gaat u op weg met een plan of zijn de foto’s vooral toevalstreffers?
Ik heb vaak vooraf in mijn hoofd wat ik wil fotograferen en hoe. Maar dat is natuurlijk niet altijd eenvoudig om te realiseren. Om de perfecte foto te maken van een witte haai die een zeehond vangt dobberde ik ruim dertig uur rond in een bootje. En de foto van een olifanten familie met jongen is iets waar ik járen mee bezig ben geweest om exact die situatie en groep te lokaliseren die ik in gedachten had.
Helpt een goede whisky bij het creëren van nieuwe foto-ideeën?
Zeker! Je moet de boel boven een beetje extra ontspannen om de beste inspiratie te vinden. Dat zullen veel schrijvers, zangers en andere artiesten beamen. Binnenkort ga ik fotograferen in een extreem koud gebied. Min twintig, dertig graden. Dan gaan ook een paar flessen mee. Want dat is het mooie van een goede Schotse whisky: het houdt je nog warm ook, haha! (Tekst: Gerben Bijpost Fotografie: David Yarrow Portret: Jesaja Hizkia)
Meer informatie: www.kunsthuisamsterdam.nl en www.davidyarrow.photography
Dutch 
English