Onder zeil met whisky

Zoals zoveel branches werd ook de commerciële zeilvaart hard getroffen door de Covid-crisis. Neem bijvoorbeeld schipper Jacob Dam met zijn Thalassa. Al decennialang verzorgt hij whisky-zeiltrips rond de Schotse eilanden, die tot verdriet van vele whiskyliefhebbers moesten worden uitgesteld. Maar uitstel is geen afstel: de eerste zeiltocht sinds twee jaar richting Schotland staat ingepland voor augustus. Hans en Becky Offringa, bekend als The Whisky Couple, voeren als eens mee…

Tekst: Hans Offringa.  Foto’s: Charlie Marshall, Rob van Hilten, Becky Offringa

Een week zeilen rond de Schotse zuidwestkust, wat moet je je daarbij voorstellen? Laten we beginnen met het schip: een prachtige driemaster –barkentijn of ook wel schoenerbark genoemd- die maximaal 36 personen aan boord kan hebben, inclusief een 6-koppige bemanning. De cabines zijn tweepersoons, compact maar gezellig, voorzien van bunk beds en ze beschikken allemaal over een eigen douche. De toiletten, zowel binnen als buiten op het dek, worden gedeeld. Ready, set? Go! Op reis in dagboekvorm…

Dag 1 – Zaterdag

We arriveren met de auto in de haven van Troon aan de zuidwestkust van Schotland. Troon is vooral bekend om zijn golfbaan, die ooit op een ‘tin’ van The Glenlivet werd afgebeeld. Rond een uur of 1 in de middag maken we kennis met kapitein en bemanning. De matroos brengt ons naar onze hut waar we camera, laptop en andere benodigdheden installeren. In de komende uren komt een kosmopolitische groep whiskyliefhebbers aan boord, afkomstig uit België, Oostenrijk, Zwitserland, Duitsland en –natuurlijk– Nederland.

Er is een heuse whisky master aan boord die in de dagen die volgen diverse proeverijen zal verzorgen. Zijn bijnaam luidt The Time Keeper of Whisky, aangezien hij zijn vloeibare passie combineert met een professie als horologist en juwelier. Zodra iedereen de hutten heeft betrokken en ingericht, klinkt het sein voor vertrek. We motoren de haven uit, richting The Isle of Arran en de haven van Lochranza. Er is geen wind, maar dat hindert niet; iedereen is gespannen over wat komen gaat. Tegen zonsondergang leggen we aan bij de kleine pier maar gaan niet van boord. We krijgen ons eerste diner aan boord voorgeschoteld. Jacobs zoon Jelle is de chef en we ontdekken die eerste avond meteen hoe creatief hij is in de kleine keuken midscheeps. We genieten van een voorgerecht met gepocheerde peren en Bleu d‘Auvergne met arugola, gevolgd door een kipfilet met Caesar Salade en Bowmore 15 Darkest. Bij de koffie wordt een Talisker 57° North ingeschonken.

Dag 2 – Zondag

Na een aangename nachtrust en een stevig ontbijt zijn we helemaal geprepareerd voor de zeven uur lange overtocht naar Islay, via de door Paul McCartney bezongen Mull of Kintyre. Er staat een fikse bries en dat betekent hard werk voor captain ‘n’ crew, temeer daar er af en toe een stortbui over het schip trekt. De helft van de reisgenoten geeft er dan ook de voorkeur aan binnen in de kajuit te blijven, boeken te lezen, spelletjes te spelen of te genieten van een tasting door Mr. Time Keeper. De andere helft assisteert de bemanning met het hijsen en reven van de zeilen. Dat is overigens niet verplicht, je kunt aan boord doen wat je wilt, binnen de huisregels uiteraard. Aan het begin van de avond meren we af in de haven van Port Ellen, wat niet eenvoudig blijkt met een nog steeds stevige wind.

Dag 3 – Maandag

Een dag om te ontspannen op Islay, Queen of the Hebrides. Er zijn hier maar liefst acht werkende distilleerderijen om te bezoeken. Wij gaan met z’n tweetjes de hele dag naar Laphroaig omdat we nog wat foto’s en quotes nodig hebben voor ons nieuwe boek over de distilleerderij, dat in november zal verschijnen. Bij het avondeten steken de passagiers elkaar de loef af met verhalen over hoeveel van de acht distilleerderijen ze hebben gezien. Ik glimlach en geniet van een Lagavulin Double Matured. Becky ontfermt zich over een Talisker 175, één van haar topfavorieten.

Dag 4 – Dinsdag

Zeilen door de Sound of Islay, de smalle zeestraat tussen Islay en buureiland Jura is een traktatie. Met de wind door m’n grijze manen sta ik op het dek te genieten van de zeehonden die liggen te luieren op de ‘craggs’. Ze worden op kundige wijze door kapitein Jacob ontweken. We zijn op weg naar Bunnahabhain, maar daar aangekomen kunnen we door de hevige wind niet voor anker en de Thalassa steekt te diep om aan de pier af te meren. Jacob vindt het te riskant om de ‘dinghy’ uit te zetten en mensen daarin over te varen. Hij besluit daarom om te keren en als troost schenkt Mr. Timekeeper de reizigers een 18 jaar oude Bunna in.

We varen vervolgens naar de haven van Craighouse op Jura. De lucht is blauw, doorspekt met witte wolken die elkaar onvermoeibaar najagen. Ik zie een minke whale. Geruchten dat er basking sharks gespot zijn, blijken niet meer dan dat – een gerucht. De zon gaat onder wanneer we voor anker gaan in de baai waaraan Jura’s enige distilleerderij en enige hotel liggen. Jelle trakteert ons op vers gevangen scallops, sint-jakobsschelpen. Een dag op het water maakt je slaperig en we zoeken die avond al snel onze hut op.

Dag 5 – Woensdag

Na een vroeg ontbijt worden we in groepjes van acht met de dinghy overgezet naar Craighouse om de distilleerderij te bezoeken en enkele uren op dit fascinerende eiland door te brengen… Slechts 180 inwoners en wel 5.000 herten! In de vroege middag keren we terug naar de Thalassa. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Er moet geroeid worden omdat de buitenboordmotor het begeeft. Gelukkig ligt er op de Thalassa nog een reserve-exemplaar.

De wind staat vandaag gunstig en daarom heeft Jacob besloten een extra haven aan te doen – Ballycastle in Noord-Ierland. Dat is een bonus, daar heeft niemand op gerekend. Het verzacht het verdriet van het gemiste bezoek aan Bunnahabhain. De Thalassa haalt negen knopen en doorklieft het water tussen Islay en Noord-Ierland in no-time. Op het smalste gedeelte is dat slechts 15 mijl. De avond wordt gevuld met een heuse pub crawl met Ierse whiskey en trad music. Dit is goed, dit is groots! Diep in de nacht keren we dik tevreden terug naar ons drijvende onderkomen.

Dag 6 – Donderdag

’s Morgens vroeg moeten we op de motor weg. Het is windstil. Zodra we de Mull of Kintyre bereiken, steekt hij plotseling weer op en is het alle hens aan dek. Niet lang daarna zeilen we de haven van Campbeltown binnen. We boffen. Het is het jaarlijkse whiskyfestival en we kunnen een speciale Springbank tasting bijwonen. Na de proeverij lopen we naar de binnenplaats van de distilleerderij waar Kintyre’s eigen Pipe Band een concert verzorgt. Ze blijken de nodige faam te genieten en zijn net terug uit Europa – het vasteland wel te verstaan. Hun uniek muziek maakt de Schotse sfeer compleet. Zo smaakt de whisky nog beter…

Dag 7 – Vrijdag

Na wederom een goede nachtrust richten we de steven naar het noorden, terug naar Arran. Daar moeten we de gelijknamige distilleerderij nog met een bezoekje vereren. De overtocht duurt een goede vijf uur. Ik maak de tijd nuttig door in de stuurhut te verblijven met kapitein en stuurvrouw, om iets van het zeilen op te steken. Ineens zie ik uit mijn ooghoek een groepje dolfijnen die een wedstrijdje met de Thalassa lijken te houden. Zodra ze zijn verdwenen wordt de show overgenomen door als kamikazes  duikende Jan van Gents, met hun enorme vleugelwijdte en hagelwitte verenpak…

Wanneer we, voor de tweede keer in één week, aanleggen in Lochranza, laat het weer zich van zijn mooiste kant zien. We kunnen de twee mijlen wandelend naar Arran distillery droog afleggen. Dit eiland wordt vaak ‘Scotland in Miniature’ genoemd en het is al snel duidelijk waarom. De natuur is prachtig, bergen, valleien, bronnen en rivieren wisselen elkaar af. Dit is een plek om ooit wat langer door te brengen dan een enkele dag. Bij de distilleerderij aangekomen lopen we een oude bekende tegen het lijf en gaan even met de distillery manager het pakhuis in. Hij trekt een 10-jarige Arran open die zijn hele leven al in een champagnevat doorbrengt. Grain and grape vullen elkaar hier goed aan.

In de namiddag verlaten we Arran en keren terug naar ons vertrekpunt, Troon. De zeilreis wordt afgesloten met een fantastisch Captains Dinner: langoustines, all you can eat, die ochtend vers gekocht van een visser op Islay.  Het eten kan niet beter, net zoals de herinneringen aan deze trip. We gaan absoluut op herhaling, eind augustus, ijs en Covid dienende.

Interesse gewekt? Zie tallshipthalassa.nl voor reisinformatie en boekingen.